1-2.05. 2025 w Augustowie odbył się Międzynarodowy Konkurs Miodów Pitnych Bartnik.
Konkurs zorganizowało nasze Bractwo Bartne wspólnie z Augustowską Miodosytnią oraz Miodosytnią pod Dębem. Partnerem strategicznym konkursu zostało Województwo Podlaskie.
Skąd pomysł na konkurs?
Bartnicy w dawnych czasach byli głównymi dostarczycielami miodu pszczelego służącego do produkcji miodów pitnych. Konkurs ma na celu nie tylko promocję miodosytnictwa i pokazanie bogactwa smaków jakie można z miodu pszczelego uzyskać, ale także służy prezentacji wspólnego dziedzictwa kulinarnego związanego z tym najstarszym znanym ludzkości napojem alkoholowym. Na konkurs zostało zgłoszonych 108 miodów pitnych z Polski, Litwy, Estonii, Hiszpanii, Holandii, Meksyku, a nawet z USA i Australii. Dotarło do nas 99 z nich i wszystkie zostały poddane ocenie doświadczonych sędziów miodów pitnych według standardów i systematyki Mead Judging Program.
Nagrody w konkursie KMP Bartnik
Na zwycięzców konkursu czekały wyjątkowe medale oraz statuetka za najlepszy miód pitny – wszystko wykonane przez lokalnego rzemieślnika z drewna lipowego ze wstawkami z czarnego dębu liczącego ponad 1500 lat. Zamówienie tych wspaniałych nagród było możliwe dzięki wsparciu Województwa Podlaskiego.
Kto oceniał miody?
Na wydarzenie przyjechali sędziowie z Polski, Litwy, Hiszpanii, Portugalii, a także Meksyku i Stanów Zjednoczonych, sędziowanie odbyło się w oba dni konkursu w Sali Augustowskiej Miodosytni, ul. Tytoniowa 9, 16-300 Augustów, w miejscu, w którym działa również nasze Muzeum Kultury Bartniczej. Po sesjach ocen miodów przybyli goście zapoznawali się z dziedzictwem kulturowym Podlasia, nie tylko z bartnictwem oraz wspaniałą przyrodą okolic Augustowa
Wśród zaproszonych do sędziowania gości była m.in. Rachel Loew Lipman z USA, której dziadek, William Loew, pracował przed II wojną światową w rodzinnej miodosytni we Lwowie, a jego rodzina prowadziła produkcję miodów pitnych co najmniej od drugiej połowy XIX wieku w Bursztynie a później we Lwowie. Jako jedyny z rodziny przeżył wojnę, a następnie wyjechał i osiadł w USA. Tam w 1982 roku założył winnicę w stanie Maryland, która od lat wytwarza także miody pitne. Rachel podtrzymać historię swojej rodziny oraz tradycję, która przez pokolenia była częścią jej rodziny, jednocześnie promując w USA „polską szkołę” miodosytnictwa. To właśnie we Lwowie pod koniec XIX wieku powstała najważniejsza książka współczesnego miodosytnictwa: Praca Teofila Ciesielskiego „Miodosytnictwo: czyli Sztuka przerabiania miodu i owoców na napoje”
Konkurs o charakterze międzynarodowym
Konkurs pomyślany przez nas w celu promocji i inspiracji dla Polskich domowych producentów miodów pitnych okazał się iście międzynarodowym. Ponad połowa składu sędziowskiego pochodziła spoza Polski, a liczba zgłoszeń spoza naszego kraju prawie zrównała się z ilością zgłoszeń krajowych. Poziom konkursu był bardzo wysoki, uczestnicy mogli zgłaszać tylko jeden miód pitny w danej kategorii a tych było pięć. Amatorzy miodów pitnych wysyłali na konkurs najlepsze co mieli w swoich piwniczkach co znacząco podwyższało poziom nadesłanych trunków.
Gala kończąca nasz konkurs odbyła się nad j. Białym w Camp Zatoka na ul. Jeziornej 26 i była transmitowana na żywo. Wyniki zostały opublikowane na stronie konkursu: https://www.kmpbartnik.pl/en/contest/KMP-BARTNIK/results/ a tuż po ogłoszeniu wyników każdy kto dostarczył miody do konkursu otrzymał opisowe metryczki swoich miodów, wykonane co najmniej przez 2 członków jury. Jest to również nowy standard w jakości konkursów miodosytniczych, ponieważ zazwyczaj czekało się kilka dni na otrzymanie metryczek ocen zgłoszonych miodów.
Po konkursie
Konkurs był także okazją by zaprezentować walory turystyczne Podlasia dla zagranicznych i krajowych gości. Sędziowie z Polski w większości przyjechali wraz z rodzinami, aby przy okazji spędzić majówkę w Augustowie, wiele ciepłych słów na temat wypoczynku u nas usłyszeliśmy od sędziów z Litwy i Hiszpanii. W dzień po konkursie urządziliśmy dla nich wycieczkę objazdową przez Puszczę Augustowską prezentując walory przyrodnicze oraz dziedzictwo kulturowe regionu: Kanał Augustowski, historię Obławy Augustowskiej, a także sztukę skalarną w Mikaszówce i Sejnach oraz sejneńską Białą Synagogę.
Źródło informacji: Piotr Piłasiewicz / Bractwo Bartne
*Materiał partnera
UWAGA: Za materiał opublikowany przez Augustowski Portal Informacyjny Augustow.org odpowiedzialność ponosi jego nadawca, wskazany każdorazowo jako „źródło informacji” w podpisie artykułu.
Opublikował: Bart.
