Co roku 3 grudnia obchodzimy Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych, którego celem jest zwiększenie świadomości publicznej na temat ograniczeń, z jakimi borykają się osoby niepełnosprawne i potrzeby konkretnych działań w kierunku ich likwidowania. „Tak naprawdę niepełnosprawnością jest otoczenie, które jest do mnie niedostosowane. Bo jeżeli będę miał wjazd do każdego sklepu, urzędu, miejsca, to nie będę niepełnosprawny, tylko osobą inaczej poruszającą się” – tłumaczy w radiu RDC działacz społeczny Marek Sołtys zwany Szalonym Wózkowiczem, który od lat sprawdza na wózku dostępność stołecznych inwestycji i nowo wyremontowanych ulic. Oprócz ograniczeń architektonicznych, to stwierdzenie można zaadaptować do przestrzeni fonicznej, wizualnej czy wirtualnej lub sfery zawodowej. Osoby z ograniczoną sprawnością często radzą sobie metodami zastępczymi, o ile zostaną rozpoznane i zlikwidowane niepotrzebne utrudnienia, których można uniknąć już na etapie planowania nowej budowy, organizacji ruchu na skrzyżowaniu czy strony internetowej.

Ustanowione w 1992 roku przez Zgromadzenie Ogólne ONZ święto wyznacza cykl corocznych podsumowań w krajach członkowskich i wytyczenie działań, umożliwiających pełne uczestnictwo osób niepełnosprawnych w życiu społecznym, gospodarczym, politycznym i kulturalnym. Według Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań z 2011 roku, liczba niepełnosprawnych mieszkańców Polski stanowi około 4,7 mln osób, czyli 12,2 % ludności kraju. Według Międzynarodowej Organizacji Zdrowia natomiast, z pewną formą niepełnosprawności na świecie żyje około 1 miliard ludzi. Na dodatek, grupa osób dotkniętych tym problemem wzrasta w przypadku starzejących się społeczeństw, gdzie ograniczenia związane z wiekiem są doświadczeniem coraz szerszej części ludności. Dlatego odpowiednie przystosowania dla osób z ograniczoną sprawnością stają się celem normatywnym działań i jakością współczesnego egalitarnego oraz przewidującego społeczeństwa.

Niepełnosprawność jest określana jako długotrwały stan, w którym występują ograniczenia w funkcjonowaniu człowieka, wynikające z obniżenia sprawności fizycznej lub psychicznej albo odchyleń w budowie i funkcjonowaniu organizmu. Wśród mieszkańców Polski jako najczęstsze jej przyczyny są wymieniane choroby układu krążenia, narządów ruchu i schorzenia neurologiczne. Dalej pod względem częstotliwości występowania problemu plasują się uszkodzenia narządów słuchu lub wzroku, upośledzenia i choroby psychiczne. Ze strony instytucjonalnej wymagają wdrażania działań wyrównujących szanse: odpowiedniego podejścia dla efektywnej edukacji, regulacji w sferze zawodowej, przestrzeni publicznej i życiu codziennym w odpowiedzi na potrzeby związane z konkretną odmiennością.

Międzynarodowemu Dniu Osób Niepełnosprawnych co roku patronuje określony temat przewodni. Tegoroczne hasło brzmi „Zrównoważony rozwój: Nadzieja w technologii” (Sustainable Development: The Promise of Technology”. Trzy komponenty, na których się opiera to: cele zrównoważonego rozwoju włączające osoby niepełnosprawne, strategie zmniejszania ryzyka katastrofy i postępowania w stanach alarmowych oraz tworzenie środowiska umożliwiającego pracę. Technologie oferują dostęp do informacji i ułatwienia komunikacyjne, które przyczyniają się do włączenia osób niepełnosprawnych w proces rozwoju społeczeństwa. Wspierają wczesne systemy powiadamiania i ograniczania ryzyka w sytuacjach alarmowych, zagrażających zdrowiu lub życiu, na które osoby z niepełnosprawnością są narażone od 2 do 4 razy bardziej niż osoby bez dysfunkcji. Wspomagają zatrudnianie osób niepełnosprawnych poprzez możliwość wykorzystania rozwiązań adaptacyjnych, dzięki czemu mogą one skorzystać z możliwości wykonywania różnych zawodów. |Bart.

źródło: ekokalendarz.pl