Tytułowa teza wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który na podstawie skargi Prokuratora Rejonowego stwierdził nieważność w całości Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy. Dlaczego?

zdjęcie ilustracyjne augustow.org

Zdaniem Sądu Prokurator Rejonowy trafnie zarzucał uchwale w sprawie Programu brak określenia w uchwalonym Programie opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy konkretnego schroniska (z podaniem adresu), któremu została powierzona realizacja zadań związanych ze sterylizacją i kastracją zwierząt w schroniskach, a także któremu została powierzona realizacja zadań związanych z zapewnieniem bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku, wymienienia konkretnych podmiotów, którym została powierzona realizacja zadań związanych z usypianiem ślepych miotów.

Sąd podzielił też zarzuty w zakresie zaniechania precyzyjnego wskazania konkretnego sposobu działania w zakresie opieki nad kotami wolno żyjącymi, w tym ustalenia miejsc, w których przebywać mają koty wolno żyjące oraz określenia listy społecznych opiekunów (karmicieli), a także miejsc i częstotliwości dokarmiania tych zwierząt.

A wszystko to z tego względu, że według WSA brak konkretyzacji podmiotów odpowiedzialnych za realizację części zadań własnych gminy w zakresie obowiązków wymienionych w art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt czyni uchwalony Program iluzorycznym i stanowi niewypełnienie normy upoważniającej z art. 11a ustawy.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 14 października 2021 r., II SA/Bk 604/21

Źródło: CBOSA

|wartowiedziec.pl